Bir gün sohbet sırasında Avrupa'da bazı ünlü yazarların ölümlerinden sonra evlerinin müze haline 
getirildiği  ve  bu  evlerin  üzerine  onların  isimlerinin  yazıldığı  konuşulur.  Örnek  olarak  da  J.W. 
Goethe'nin Frankfurt'taki Victor Hugo'nun Place des Vosges'daki Frédéric Chopin'in Varşova'daki 
ve Tolstoy'un Yasnaya Polyana'daki müze-evlerinden bahsedilir. O mecliste bulunan ve sohbetin 
tesirinde kalan Florinalı Nazım Bey söz konusu kişilerin âkıbetlerine imrenerek Süleyman Nazif'e:
-  Üstadım ben ölünce kapımın üstüne konulacak levhaya ne yazarlar acaba? 
deyince üstâd damdan düşercesine:
-  "Kiralık Ev"
şeklinde karşılık verir.