19.  yüzyılın  sonunda  Fransız  edebiyatı 
"yüzyıl sonu" atmosferini yansıtır. Anormal 
hastalıklı  olana  eğilim;  olağanüstü  uyarımlara  algılara  kendini  açma;  kusurlu  olana 
ilgi  duyma;  kısacası  "romantizmin"  edebiyatına bir geri dönüş söz konusudur. Fransa'nın sanayileşmiş kuzeyi ile kırsal güneyi 
arasındaki gerilimde kendine uygun konular 
arayan Paris hayatıyla ilgili ahlaksal romanları  Balzac  ve  Zola'nın  gölgesinde  kalan 
Daudet Değirmenimden Mektuplar'da taşra 
dünyasında "eski yaşam biçiminin yeniye direnen izlerini sürerken" kalemini bir ressamın fırçası gibi kullanıyor. Bu tablonun konturları yumuşak; sanatçının algıları en ince 
ses renk titreşimlerine ve ruh çalkantılarına 
duyarlı.  Yer  yer  fabl  tekniğinin  kullanıldığı 
kıssadan  hisselerin  çıkartıldığı  artık  işlevini yitirmiş (sanayiye yenik düşmüş) bir "un 
değirmeninde üretilmiş" masal tadındaki bu 
eser taşranın modernleşme sancıları çekti-ği ülkemizde ayrı bir önem taşıyor olmalı.