Yer  yer  çatlamış  eski  kemanından  görünürde  ekmeğini  çıkartmaya  çalışan  çalgıcı Jakob  öteki  sokak  çalgıcılarından  farklıdır. Önünde notalar vardır ama o zaman ölçüsünden melodiden yoksun sadece kendisi 
için varolan bir dünyada sadece kendisinin 
anladığı hissettiği bir şeyler çalıp durur; dolayısıyla da önündeki ters çevrilmiş eprimiş şapkasının içi genellikle boş kalır. Avusturya edebiyatının önemli simalarından Franz Grillparzer  Fakir  Çalgıcı'da  19.  yüzyılın 
vazgeçilmez edebiyat tipi "toplum dışı insanı" karşımıza çıkartır. Kendinden geçmişçesine kemanını "gıygıylayan" bu yaşlı adam aykırı bir sanatçı bir karşı tiptir; onun kişili-ğinde sanat ile hayatın sanat ile toplumun ilişkisini sorgulayan küçük bir anlatı buluruz. 
Sanat Jakop için estetik-ahlaki bir ideal düzeyine çıkmış hayat demektir.