Tolstoy  Şeytan'ı  Anna  Karenina'dan  yaklaşık  on  yıl   sonra  1898  yılının  Kasımı'nda  yazmıştır.  Bu  ilginç  uzun  öykü  okuru Kreutzer Sonat ile birlikte Tolstoy evreninin en temel iki sorunsalıyla bir kez daha karşı 
karşıya getiren sınırlı bir özet gibidir: Taşra 
aristokrasisine  dayalı  ideal  "aile  mitosu"yla 
ve kadının bir baştan çıkartıcı olduğu anlayışıyla Tolstoy bu öyküde etkilendiğini bildiğimiz Schopenhauer irade felsefesinin sanki bir uygulamasını gerçekleştirir. Orada türün devamından  öteye  bir  amacı  bulunmayan 
"irade"  "cinsel  dürtü"  olarak  kişiyi  sürükler 
durur. Bu durumda şeytan içimizdeki o karşı konulmaz dürtüdür. Dışarıdaki şeytan kadın ise bu dürtüyü uyaran nesneden başka bir şey değildir.