Hiç sahip olmadığınız bir sevgiyi özlediniz mi?
Dört duvar arasına hapsedilmek nasıl bir duygu bilir misiniz? Benim tanıdığım tek dünya bu tavan arası. Keşke pencere açık olsaydı da dışarının havasını içime çekebilseydim dediğim ne çok zaman oldu. Bir teleskobum var dışarıyı ancak bu şekilde görebiliyorum. Anneme göre sokağa çıksam insanlar benden korkarmış. Lanetli ucube bir çocukmuşum ben. Odamda kendime bakabileceğim bir ayna yok. Bedenimden tenimin bembeyaz saç uçlarımdan da saçlarımın sarı-beyaz renginde olduğunu görebiliyorum. Gerçekten çok mu çirkinim?
En çok istediğim şey kitaplarda resimlerini gördüğüm sirke gitmekti. Ama hayalini kurduğum o sirkin benim kâbusum olacağını nereden bilebilirdim ki? Rüzgârın ilk kez tenime değdiği o akşamda bir sirke satıldım. Hem de öz annem tarafından...  Keşke ailem beni sevseydi.  Keşke annem kızım deyip saçlarımı okşasaydı ama ben bir ucubeyim...
Şimdi en yakın arkadaşım bir fil. Farklı olsak da tutsak edildiğimiz dünyada döktüğümüz gözyaşı bile aynı. Kim miyim? Ben Lilly Blackwood ne kadar görmezden gelirseniz gelin benim gibi dışlananların sesi olmaya devam edeceğim...
Beyaz Filin Gözyaşları... Yine bir toplumsal olayı konu alan Ellen Marie Wiseman birbirimizden ne kadar farklı olsak da hissettiğimiz duyguların aynı olduğunu hayallerimizi yakalamak için mücadeleyi bırakmamamız gerektiğini yürek parçalayan bir dille anlatıyor...
"Wiseman sevgiye muhtaç iki küçük kızı içeren aile sırlarıyla örülü elinizden düşüremeyeceğiniz bir hikâyeye daha imza atmış. Filler İçin Su'yu sevenler bu kitaba da bayılacak."
- Library Journal -