Bir varmış bir yokmuş dürüst çalışkan bir çiftçinin yaşlı bir eşeği varmış. Hayvancık yıllarca efendisi için çalışmış çabalamış nice ağır yükler taşımış. Ama yıllar geçtikçe günden güne güçten kuvvetten düşmeye yaşlanmaya başlamış. Efendisi eşeğin artık iş göremeyecek hale geldiğini anlayınca canı sıkılmış. Eşeğe bakıp beslemek gitgide ona ağır gelmeye başlamış. ''Ne yapsam da şu eşekten kurtulsam'' diye düşünmeye başlamış.
Eşekcik efendisinin kendisine bir kötülük düşündüğünü sezmekte gecikmemiş. Gizlice evden kaçmaya karar vermiş. Fırsatını bulur bulmaz da bu düşüncesini gerçekleştirmek için usulca evden çıktığı gibi Bremen'e doğru yola koyulmuş. ''Belki sesimi beğenir ler de beni Bremen'e çalgıcı yaparlar'' diye umutlanıyormuş.
Biraz yol aldıktan sonra yol kenarında bir köpeğe rastlamış. Köpekcağız yolun kıyısına kıvrılmış solgun ve bitkin bir halde yatıyormuş. Pek halsiz görünüyormuş.