Buz tutmuş çalılarla kaplı küçük vadiden uzun bir meleme duyuldu. Koyunlar sahiplerini uzaktan tanımıştı. Isaie Vaudange kendi kendine güldü. Başı önde yanakları soğuktan donmuş rüzgürü karşı güçlükle ilerliyor ayakları yerdeki ince kar tambakasına batıp çıkıyordu. Sayıları az fakat serpilmiş bol tüylü hayvanlarını özlemişti. Baharda dağ yamaçlarına bırakılan koyunlar sıcak mevsimi alabildiğine bir özgürlük içinde geçirmişti.