Kurtuluş Kayalı'nın bu kitabının arka planında, birçok çalışmasının ardındaki aynı kaygı yatıyor: Türkiye'nin düşünce hayatının ve entelektüellerinin aktüaliteye esir oluşu ve "yerli" duyarlılıktan uzaklığı... Önceki derlemelerde olduğu gibi ağırlıkla sosyal bilimcilerin portreleri üzerinden gözlemler yapıyor Kurtuluş Kayalı. Ancak sosyal bilimciler dışında da düşünce ve kültür insanlarının portreleri var: şair Cemal Süreya... "Aslına rücü etmek" ya da bir tür düşünsel süreklilik çizgisi ile "döneklik" ithamı arasındaki Çetin Altan.. Siyasetçilikten ziyade düşünsel yanının önemini vurguladığı Bülent Ecevit.. Yanlış konumlandırıldığını savladığı Hasan Ali Yücel...Karikatürist Ali Ulvi... kadri bilinmemiş "mahçup" mizah öykücüsü Özdilek Erdem...ve tabii sosyal bilimciler: "Siyasal ve entelektüel iktidar odaklarından uzak bir düşünce adamı" Hilmi Ziya Ülken... "Siyasal konjonktürün düşüncelerini biçimlendirdiği bilim adamı" Emre Kongar... Kayalı'nın ısarlılığını, iç tutarlılığını ve gözünü Türkiye'nin özgünlüğüne açık tutuşunu vurguladığı Niyazi Berkes...