Nietzscheci perspektifle değerlendirildiğinde politik nihilizm Badiou'nun iyinin ve kötünün aşağısı olarak kavramlaştırdığı günümüz dünyasındaki yaşama karşılık gelir. Nietzsche'de son insanın konformizmi Heidegger'de ise Varlık'ın unutulmasının da unutulması ile karakterize edilen bu yaşamda nihilizm her hareketi kendi mantığına tabi kılmak suretiyle neyin iyi neyin kötü olduğu hususunu anlamsız hale getiren "düzen" olarak deneyimlenir. Uyumun insanın varlığını sürdürmesinin olmazsa olmaz koşulunu oluşturduğu ve değer yargılarının bir hükmünün olmadığı bu düzende varlık koşulunu değerin oluşturduğu insan insan-hayvana bir değerler birlikteliğine karşılık gelen topluluk ise yığına dönüşmüştür. İyinin ve kötünün aşağısı yalnızca insan ve topluluğun değil politikanın da sonuna işaret eder. Her şey gibi politika da düzenin rasyonel mantığına tabi hale geldiği için değişim ve dönüşümün imkânını oluşturma yani yön tayin edebilme vasfını kaybederek hiçleşir. Hedeflerin rasyonel kesinliğinin kutsandığı ve bu hedeflerin tartışılmasının irrasyonel olarak görüldüğü günümüz dünyasında politika iyi ve kötü olan karşısında kayıtsızdır. Masum insanların bombalanarak öldürülmesinin ya da insanların büyük bir bölümünün açlık sınırında yaşamasının politik karar alıcılar açısından bir önemi yoktur. Politik karar alıcılar politik rasyonalite gereği güçlü olanla müttefik olmak ekonomik rasyonalite gereği verimliliği maksimize edici programları uygulamak durumundadırlar.