Soyundukça sessizliğin koynunda
Büyüyen bir girdap
Ellerin

Ben birçok yaverimle savaşta
Belki yalnız aşk adına şehitler verdim
Mor zambaklar düşlerin tavafı sanırsın
Ayrılmak bana dualardan kalan parçadır
Ardından yağan damlalarda boğulur cennetin ilk insanları
Bütün kuşlar olmayacak bir yerde durur
Ellerin bir zaman bende unuttuğundur