Bir ses bir nefes arar Kâşif. Ayrı düştüğü uzak ve mutlu ülkenin kokusunu taşıyan kutlu bir nefes... Israrla bekler. Bir ağaca asar dileğini. Ağacı rüzgârı göğü ve toprağı şahit tutarak âleme ilan eder bekleyişini. Ne arayışın ne de bekleyişin peşini bırakır. Ardına düşer bulduğu her işaretin her izin. İzlerin işaret ettiği yere düşer. Düştüğü yer bir düşün ta kendisidir.

Bir gün duyulur sesi o aziz nefesin. Uzaktan gül siması görünür. Latif bir koku dolar Kâşif'in burnuna. İçinde dolaşıma girer o koku geçerken değdiği yerleri yakar. Atomlarına dek kavrulur kavrulur ve alev alıp tutuşur. Ne yana dönse odur artık ne işitse o... Kabına sığmaz kabında duramaz. Yola çıkar onun izini sürmek için. Kâh gamlanır yolda yoldan düşer kâh eğlenir yolda yola girer. Düşe kalka iz sürerken karşılaşır onunla o çok beklediği gül simayla... Orada dünya da düş de durur. Kelâm durur sesler yok olur. Duyduğu tek şey emsalsiz bakışlar karşısında delice atan kalbinin sesi olur.

Bu kitap tamamlanmak üzere kayıp parçasını arayan ruhların hikâyesidir.