Öyle günahlarım olmalıydı ki cehennemde yanarken bile yüzüme bir tebessüm yansımalıydı. 
Ayaklarımda  alevlenen ateşten pabuçların  kafamın içine  uzanan  sıcaklığıyla  "Vay be demek bunu da yapmışım." deyip eğlenebilmeliydim... 

Sırat köprüsünden tek ayakta zıplayarak ve ağzımda melodisiz bir ıslıkla geçmek gibi bir ahiret beklentisinin dünyasal karşılığıydı tüm eylemlerimin çözümlemesi. 
Sebep bağışlanmaya olan inancım değil tabii sadece umursamazlık hepsi bu. Haksız da  sayılmazdım keza  astrofizikçilere göre evrende kapladığımız yer bir okyanusa  batırdığımız iğnenin kapladığı alanın binde biri kadarsa neyi umursamalı ki insanoğlu?

KURALLARA UYMAYI SEÇERSEN ÖZGÜRCE SEVİŞEMEZSİN     
"Hayatıma gir ve kapıyı üstümüzden kilitlesinler.
Anahatları yedi farklı kalede  yedi farklı ejderhaya teslim etsinler. Kaçabilirsen eğer cennetin  dibine kadar yolun var be kadın..."