"Rus istilası karşısında matem tutmak çare değildir. Maten halas etmek cehennemler saran yurdumuzu. Biran önce hazırlamalıyız kendi ordumuzu. Dinimiz bizden fedakarlık ister canlarla, başlarla. Kurtuluş gerçekleşmez, tembel tembel oturanların gözlerinden akan yaşlarla!

Ağlama kardeşim, Ağlama! Biz bağlanmış Kur'an'ı tebliğ eden Peygamber'e Biz denk biliriz Kur'an'ın uygulanmadığı memleleti kabre! Ömrümüz hasretlerimize mahsuptur. Kur'an hizmeti bizim için namustur. Yol dikenli ve çileli olsa da yürümek bize mahsustur!

Onlar vuslat yaylasının sevda çiçekleriydi. Onlar için öz yurtlarında inançlarına göre yaşamanın adı çaresizlik olumştu. Çarelerden çare beğendiler. Kendileri için Hicret'in "anın vacibi" olduğunu anlayınca çekinmediler. Zerre miktarı tereddüt etmeden, bıraktılar yurtlarını, tüten ocaklarını, mülk ve mallarını, evlat ve kadınlarını.

Hicret yoluluğu için evden ayrılırlarken görseydiniz sanki gidiyorlardı düğüne. Hiç aldıramıyorlardı komünist rejimin tehditli sözüne. Birbirlerine diyorlardı ki: