Post-modern retoriğin gözde kavramlarından küreselleşme ulus-devletsizleştirilmeye çalışılan bir dünyayı ifade eder. Oysa tarihsel anlamda küresellik modern uluslararası ilişkilerin yüzyıllar önce Avrupanın Yayılması olarak da adlandırılan fiziksel koşullarını geniş ölçüde büyük coğrafya buluşlarının sağladığı bir süreç aracılığıyla kararlılık kazanmış niteliğidir ve hem ulus-devlete dayalı bir dünya sisteminin hem de uluslararası hukukun varoluşunu mümkün kılmıştır. Coğrafya buluşları okyanus ötesi sömürge merkezleri aracılığıyla hem uzak mesafe ticaretini derinleştirip geliştirmeye hem de yerkürenin daha önce el değmemiş doğal kaynaklarının sömürge halklarının çoğu zaman köleleştirilmesine dayalı ucuz emeği aracılığıyla yağmalanıp Avrupa'ya aktarılmasına maddi bir temel oluşturdu. İşte Avrupa Kamu hukuku da Avrupalı ulus-devletlerin kendi aralarındaki ilişkilerin dünyaya yayılması aracılığı ile küreselleşmesi sonucu evrenselleşti. Demek ki aşağı yukarı beşyüz yıllık geçmişi bulunan Batı merkezli uluslararası toplum ulus-devlet merkezli bir toplumsal denetim sistemini uluslararası hukuku da biçimlendirmiş oluyordu.