Bazı insanlar vardır,

Bütün duygularını içlerinde yaşarlar.

Çevresindekiler pek fark etmezler onları.

İçlerindeki biriktirdikleri duyguları şiire, hikâyeye yazarlar,  böyle rahatlatmaya çalışırlar yüreklerini.

Konuşsalar anlaşılmayacaklarını sanırlar.

Dostlarından, sevdiklerinden darbe yemişlerdir.

Kimseye, dertlerini anlatacak kadar güvenmezler...


Dışarıya sağlam, güçlü dururlar, yalnız kaldıklarında dökülür içindekiler, damla damla.

Bastırılmış duyguları bazen patlama noktasına gelebilir, ama çevresindekileri mutsuz etmemek adına susarlar.

Hiç kimseye gidip bir dert anlatamazlar, ama herkesin sevincini, üzüntüsünü paylaşır, en az onlar kadar o duyguları yaşarlar.

Hatta başkalarının zamanında yaşadığı mutlulukları onlara hatırlatır,

Onları sevindirirler... Onlar unutmuş olsa bile.

Bu insanlar gidince, kimse fark etmez...