Bu sözü hepiniz bilirsiniz değil mi: "Bazen sevgi yetmiyor!".. Sevilenden esirgenmeyen çabalara iyi niyetlere rağmen hayal kırıklığı sonucunda söylenen bir sözdür "Sevgi yetmiyor".. İster istemez insanın aklı "sevgi"nin neden yetmediği; birbirlerini sevdikleri onca şeyi paylaştıkları halde insanların neden ayrıldıkları neden birbirlerine küstükleri sorusuna takılıyor. Eğer sevgi varsa yetmeli diye düşünüyor insan! Acaba sevgimize rağmen sevdiğimiz ya da sevdiklerimizle iletişimimizde yolunda gitmeyen bir şeyler olabilir mi? Kırgınlıkların ayrılıkların sorumlusu "kişiler arası iletişimsizlik"mi yoksa? Bize anlatılanları iyi bir dinleyici olarak dinliyor ve sıra bize geldiğinde kendimizi doğru ifade edebiliyor muyuz? Bunlar olmadığında sevginin çaresiz kalması kaçınılmaz değil mi?

Sen Ben ve Çöpçatan; EPSİLON GENÇLİK KULUBÜ okurlarının farklı tatlar bulacağı bir kitap. Gençlerin yakından tanıdığı ve kitaplarını beğeniyle okuduğu Pınar Yılmazer bu kez belki her yaştan insana gençlerin yine keyifle okuyacağı bir dille sesleniyor.