ARKAS 
Gurbet el oldu demek kendi yurdun bu yerler.

IPHIGENIE 
Bu nedenden umuyor burada kanayan kalbim. Daha küçücükken ben Hellas'ta evimizde Yürek bağım pek zayıfken henüz sevdiklerimle Ana baba kardeşi bilir bilmezken henüz Ve biz çocuklar evde körpe fidanlar gibi Atalar yurdu denen bu yüzyıllık ağacın Kocamış gövdesinden fışkıran dallar gibi Göklere boy atmaya çabalarken ansızın Bir yabanın ilenci tutup bileklerimden Kopardı aldı beni bütün sevdiklerimden Demir ellerle kırdı o kutsal güzel bağı O zaman bitti hepsi gençliğin çiçeklenen Sevinci şen günleri o mevsim baştanbaşa. Kurtulan benim yalnız ben kaldım bir başıma Üzünçlü bir gölge gibi ve artık açmayacak Yaşamın taze sevinç çiçekleri içimde.

ARKAS 
Karayazılıyım der bu adı verirsen sen kendine Hak kazanırım sana iyilik bilmez demeye ben de.