Hepinize merhaba...
Kitap okuma oranlarına bakılarak bir toplumun gelişmişlik düzeyi hakkında fikir yürütülebilir mi?
İngiltere, Fransa en çok kitap okuyan bireylere sahip.
Japonlar kitap kurdu denilse abartı olmaz.  Dünyada en çok kitap basımı ABD'de yapılıyor.
Bizdeyse kitap ihtiyaç listemizin 235. sırasında.
Kitap okumaya ayırdığımız süre günde 1 dakika. Yani kitabın kapağını açıp kapatıyoruz.
Siyasetçilerimizin kitap meraklısı olduğunu söylemek zor.
Hakim, savcılarımızda böyle bir merak var mı?
Askerimiz, polisimiz, işçimiz, memurumuz,  din görevlilerimiz, esnafımız da kitap okuma merakı var mı?
Yaşlımızda gencimizde...
Peki üniversitelerimizde bu merakın olduğunu söyleyen var mı?
Rektörler, rektör yardımcıları, dekanların kitap okumaya meraklı olduklarını söyleyebilir miyiz?
Peki akademisyenlerimiz?
Akademik kitaplar neredeyse okunmuyor.
Görevde yükselme olmasa akademik dergilerin yüzüne bakan olmayacak.
Sonra öğretmenlerimiz, öğrencilerimiz...
Sınava hazırlanan çocuklar olmasa kütüphanelerimiz boş kalacak.
Okul kütüphaneleri var ama okuyan yok.
Piyasa kitap kaynıyor fakat yüzüne bakan yok.
Birçok edebiyat dergisi, okuyucu bulamadığı için kapandı.
Online yayın yapan birçok e-dergi ne yazar bulabiliyor ne okuyucu. 
Basılı dergilerin olan şimdi de e-dergilere sıçradı; birçok e-dergi birer birer faaliyetini durdurdu.
Yayınevlerinin sayısı hızla azalıyor.
Bazı illerde kırtasiyesiz kitapevi bulunmuyor. İlçelerdeyse durum vahim...
Neredeyse kitap okuyana iyi gözle bakılmıyor.
Dünyanın en değerli yatırımı bir toplumun elinden kayıp gidiyor. Keşke tersine döndürebilsek..
Bu duygu ve düşüncelerle mayıs sayımızı takdim etmek isterim.
Bir sonraki sayıda görüşmek dileğiyle, esen kalın.