Bilge insan; seven insanlığa aşık olandır. O etrafına karşı duyarlı kendinden daha fazla çevresini ve insanlığı sevendir. Onun önceliği; daima faydalı olma yardım etme mutluluk ve huzur vermektir.
O bilir ki insan sevmiyorsa bitmiştir kalbi çalışmıyor demektir. Ve bilir ki insan sevgi ile açan kin ve nefret ile solan bir güldür. Bu yüzden o kavga denildiği yerde uzlaşı; nefret denildiği yerde hoşgörü der.
O yürüyüp geçtiği her yere bir uzlaşı ve sevgi esintisi veren güldür.
Ve o bilir ki çok yardım edenin yardımcıları çok olur.