Masallar gibi olmalıydı hayat kapılardan biri açılmalı ve çözüm kolayca bulunmalıydı. Oysa her masal kendi gerçeğini taşırdı içinde. Her gerçeğin içinde de yeni bir kapı. Ve sonunda anladı; tüm kapılar ona çıkıyordu.
Önce kendi olmalıydı

Meleklerin kendisine armağan ettiği bir akışın sadeliğine bıraktı yaşamını. Sonunda gülümseyerek hatırladı sevmekten korktuğu zamanları. Hiç bu kadar tam hiç bu kadar mutlu olmamıştı. Çünkü rüyalarında dans ederek buldu yolunu rüyaların kızı oldu. Hatırlamak için önce uyumak zorunda olduğunu anladı. Ve açması için kapıları bir bir rüyaları anahtar oldu.