Ben kadınım, anayım, eşim.
Dokunma bedenime ayağa kalkar sonra.
Vurma yüreğime nefret yüklersin ellerinle.
Öfken taşmasın gözlerime,
Gözyaşlarım balyoz olur karışmam!
Elinin her kalkışında bir taş düşer gönlüme.
Nefretim büyür bir çığ gibi.
Sel olur, deprem olur, yangın olur yüreğimde.
Ben kadınım; sev ki sevilmeyi hak edesin!
Güvenme gücüne,
Zorba olma, yalnızlığa mahkûm olursan bir gün.
Gücün silah olup döner sana.
Ben kadınım; nadide çiçek gibi,
Sevgiye, ilgiye, şefkate ihtiyacım var.
İstemem şiddet denen illeti,
Şiddet son bulmazsa ayrılık yakın olur.
Ölümü kefen biçme bana,
Bir gün sen giyersen şaşırma.
Taciz kadının alın yazısı olamaz,
Seni doğuran da kadın unutma.
Çocuklar gözbebeğimizdir,
Onlara dokunma.
Ne gücün kalır, ne de halin.
Kuru bir kütük gibi yanarsın korlar arasında.
Bir kadın çıkar son nefesinde üfler seni!
Ben kadınım; çelme takılmaz bana.
                                 Usulet Güner