Değil mi ki bilmeyenim ben görmeyen. Görmedim bilmedim. Gereklilik kipine bağlanmışlığım  bu yüzden. Bu yüzden meli malı eklerini sözcüklerime iliştirmem her seferinde yapmalıyım etmeliyim kazanmalıyım şeklinde. Bir zorunluluğa bir mecburiyete kendimi hapsettim durdum. Dönüp dolandım bir zaman.
Gereklilikten şartlanmışlığa çıkardı beni cümlelerim. -se sa ekleri  tuttu ellerimden. Yapsam edersemli cümleler yoldaş oldu bana. Zorunluluktan belirsizliğe çıktı böylece yollarım. Nihayetinde di'li ve -miş'li  geçmiş zamanla  son buldu  sızlayan sancılarım. Bana tek kalan  pişmanlıklarım hayıflanmalarım eseflenmelerim oldu belki de.
Gönül  sermayesinden yedim durdum durduk yerde. Sormadı bir gün içimdeki ses bu cümleler ne anlatıyor diye. Bilmedi aklım tanımadı. Algılamadı anlamadı. Kayıp zamanlarımın elimde kalan  tek  acı hatırası inatçılığım boş vermişliğim zamansızlığımdı  belki de. Israr eden kazanmak için her şeyi mubah gören dostunu arkadaşını kırıp dökmekten çekinmeyen.
Yetti artık! Buraya kadar sabrettim size. Peşimi bırakın ey gereklilikten ve şartlanmışlıktan doğan cümleler. Tek bana sizden doğacak bir kabullenmişlik bırakın. Ve de tevvekülle sarıp sarmalanmış cümleler.
''Ya rabbi ben üstüme düşeni yaptım gerisini sana bırakıyorum.''
''Her şey sendendir sen her şeyin hayırlısını nasip et.'' diye...