Kızgın ve kırgınım; "Biz üzerine Sen üzerine Ben üzerine..."
Sevgi koşar adım uzaklaşırken onu o yapan ne varsa düşürüyor ardından. Yükü hafifledikçe hızlanıyor giderek uzaklaşıyor. Ve biz ellerimizle kulaklarımızla gözlerimizle buna şahit olurken "Affedersiniz bir şey düşürdünüz!" diyebilecek kadar güç bulamıyoruz. Bakıyoruz ardı sıra. Yorulmuşuz dalgınız unutmuşuz. Bir yerlerde duracağını ve yetişeceğimizi düşünüyoruz; oysa yetiştiğimizde ölmüş olacak belki. İşte o zaman sadece boş bir tabutu omuzlayıp hislerden uzak ağız dolusu dualarla sonsuzluğa uğurlayacağız.         
Bu şiir kitabında; bizden ondan ve benden söz ediyorum. Ki ben biraz da hepinizim. Çünkü hepimiz aynıyız. Ve bu ayniyet aynı yaşanmışlık bizi dert ortağı kılıyor.
"Ustam sen daha iyi bilirsin ama; bir insanı bir halkı bir hayvanı bir bitkiyi sevmekle başlar her şey." Ve ancak böyle güzelleşir yeryüzü. Ölümü bile gülerek karşılarsın sevgiyle.