Zehra Nabizade Nazım'in yazdığı ve ilk defa 1894'de Servet-i Fünun'da tefrika olarak yayımlanmış romandır. Türk edebiyatının ilk psikolojik roman denemesi kabul edilir.
Eser yazarın ölümünün ardından 1894 yılında Servet-i Fünun dergisinde tefrika edildikten sonra 1896'da Arap harfleriyle daha sonra Latin harfleriyle kitap olarak basılmıştır. Tanzimat sonrası dönemde İstanbul'da geçen bir aile faciasının anlatıldığı romanda kıskançlık konusu natüralist bir anlayışla ele alınır.