Teorik Bakış bu sayısında kavramsal sanatı tartışıyor. Kavramsal sanat tabiri 1960'lı yıllarda ortaya çıkmış olsa da sanatın estetik olduğu kadar kavramsal bir uğraş olduğu fikri 19. yüzyıla kadar rahatlıkla götürülebilir. Özellikle 20. yüzyılın başında Marcel Duchamp'ın resim yapmayı reddetmesi ve sanatı bir fikir eylemi olarak görüp ready-made'leri ortaya koyması önemli bir dönüm noktası olmuştur. Duchamp'a göre bu yeni sanat estetik duyguları değil izleyicinin zihnindeki sözel bölgeyi harekete geçirmek için yapılmaktaydı. Duchamp görsel olanı dil ve düşünce arasındaki ilişkileri incelemek için bir araç olarak kullanıyordu. Nitekim ready-made'lere verdiği adlar yapıtın anlamını ifşa etmek için doğrudan bir şifre işlevi görüyor ve anlam üretimini etkiliyor ve/veya belirliyordu. 1960'lı yıllarda önce kavram sanatı sonra da kavramsal sanat tabiri dolaşıma girdi. Bu noktadan sonra sanat belki de Hegelci bir tarzda felsefeye dönüştü. Sanat yapmak demek artık belli bir düşüncenin görselleştirme yoluyla ifade edilmesi anlamına gelmekteydi. Söz konusu olan bir yapıtın estetik açıdan güzel ya da çirkin olduğu değil felsefi açıdan ne anlama geldiği veya neyi ifade etmek istediğiydi. Bu dosya farklı açılardan bu çerçevenin içini doldurmaya çalışmaktadır.