İstilahi olarak arapça'da bir kelimenin cümledeki görevine göre sonunda meydana gelen değişikliğin (i'râbın) sebebi olan unsur diye tanımlanabilecek olan âmil arapça'yı öğrenme gayretine giren bilhassa ana dili arapça olmayanlar için son derece önemlidir. Zira i'râbarap diline ait bir hususiyettir. Binaenaleyh önce âmillerin nelerden ibaret olduğu tespit edilerek bir listesi çıkarılmış ve avâmil risâleleri yazılmıştır. Oluşturulan avâmil risâleleri içerisinde en çok şöhret kazananlardan biri de Abdülkahir El-Cürcânî (Ö.471/1078-79)'ninavâmil-i atîk diye bilinen el-avâmilü'l-mie'si olmuştur. Bu avâmil üzerine bir çok sayıda şerh hâşiye talik nazım ve ihtisar çalışması yapılmıştır. Bu çalışmalardan biri de 15. Yüzyıl âlimlerinden ''musannifek'' lakabıyla bilinen Ali B. Mecdüddin Muhammed (Ö.875/1470)'e nispet edilen avâmil şerhidir. Çalışmamızın konusu bu şerhin tahkik edilmesi ve çeşitli açılardan incelenmesidir.