Felâtun Bey İle Râkım Efendi, Edebiyatımızda "züppe" tipini konu alan romanlardan biridir. Yazar bu romanında Batı uygarlığını özde kavrayamayan ve şekilde kalan Felâtun Bey'i anlatır. Felâtun Bey'in karşısına da erdemli bir insan tipini, Râkım Efendi'yi, çıkarır. Bu karşıtlık, romantizmin bir özelliğidir ve yazarın yer yer olay akışını keserek bilgi vermesi, romanın olumsuz yönlerinden biridir.

Râkım Efendi, ağırbaşlı, çalışkan, vaktini boşa harcamayan karşılıklı çıkarlara dayalı ilişkiler kurmayan Fransızca, Arapça ve Farsça'yı anadili gibi bilen bir Osmanlı gencidir. Râkım Efendi kültürlü, bilgili, batılılaşmayı doğru anlamış, hoşgörülü eğlenmeyi de seven ve ölçüsünü de bilen bir tiptir. Ahlaklı, iyi huylu tam bir Osmanlı beyefendisidir.

Felâtun Bey, kendisini Eflatun gibi çok bilgili, kültürlü biri olarak görmekte ve böyle de görünmeye çalışmaktadır. Alafranga hayata özenen, parasını sağda solda çarçur eden batılılaşmayı çok yanlış anlayan Fransız ve İtalyan kadınları ile mirasını tüketmiş akılsız ve ahmak bir mirasyededir.