"Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum bazen bütün insanların boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki etrafımdan küçük bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hâl aldığını tasvir edemezsiniz."