Hatıralarımız, bizim özgeçmişimiz, bir çeşit kendi tarihimizdir. Gördüğümüz, duyduğumuz ve içinde yaşadığımız olaylar, bizde iz bırakmışsa ve onları tekrar hatırlarsak kendimizi hayat aynasında bir kez daha görür ve yaşarız. Mutluluklarımızla, acılarımızla, hata ve kusurlarımızla yüzleşir, kazandığımız tecrübeleri, aldığımız dersleri başkalarına da anlatır, onlarla paylaşır ve onların da bunlardan pay çıkartmasını isteriz.

Çocukluk, öğrencilik, askerlik ve gurbet hatıralarımız hayatımızda önemli bir yer tutar, bunları yakınlarımıza aktarmamız, adeta bir boyun burcumuzdur. Bizleri bazen kendi yakınlarımız değil, bir başkası daha iyi dinleyebilir ve anlattıklarımızdan ibret alabilir.