Aleksandr Sergeeviç Puşkin 1799'da Moskova'da doğar. Babası Sergey Lvoviç soylu bir ailenin ilk çocuğudur. Annesi Nadejda Osipovna
Hannibal'in ne kadar soylu biri olduğunu söylememiz için ise dedesi
Etiyopya'lı Hannibal'in Rus Çarı I. Petro'nun vaftiz çocuğu olduğunu
belirtmemiz yeterli olacaktır. Görüldüğü gibi çok soylu bir ailenin üyesidir Puşkin. Annesi ve babası çok kültürlü insanlardır. Puşkin ilk bilgilerini
yabancı eğitmenlerden edinir. Henüz sekiz yaşındayken Fransızcası Rusçası kadar iyidir. On bir yaşına geldiğinde ise özgürlükçü ve alaycı yazarlarına hayran olduğu Fransız Edebiyatı'nı neredeyse ezberlemiştir ve Fransız şiirler ve komediler yazmaya başlamıştır.

Döneminin tanınmış şair ve yazarları Puşkin'in evine gelip gidenler arasındadır. Ancak hiçbiri onu kendisine rus masallarını anlatan eski Rus türkülerini söyleyen dadısı kadar etkilemez. Yaşlı dadısı Arina'nın anlattıkları Puşkin'in çocukluk ruhunda silinmez izler bırakır.
Şiire başlaması

Puşkin on iki yaşına geldiğinde Rus Çarı I. Aleksandr'ın Tsarskoye Selo'da (Çar'ın yazlık köyü) açtırdığı okula yazılır ve buradaki altı öğrenim yılı boyunca tıpkı okulun diğer öğrencileri gibi Petersburg'a gitme izni bile verilmeden adeta dış dünyadan koparılarak eğitim görür.

Puşkin'in lise yıllarında yazdığı şiirlerinde bile gerçekçilik eğilimi açıkça göze çarpar. O dönem şiirinde kullanılmayan kaba ve gündelik sözcükleri rahatlıkla kullandığı ve canlı kıvrak bir zekanın izlerinin görüldüğü şiirleriyle Derjavin'in dahi dikkatini çekmeyi başarır.

Artık ünlü bir şair sayılmaya başlayan Puşkin bu sıkıcı okul yıllarından sonra büyük bir eğlence susuzluğu ile Petersburg'un canlı yaşamına dalar. Yazdığı ve birçoğu yasaklanan özgürlükçü şiirleri ve taşlamaları bu sıralarda dilden dile dolaşmaya başlar. Rus edebiyatı tarihinde şiir ilk kez olarak herkes üzerinde hayranlık uyandırır. Yeni doğan ve adeta üzerine titrenen bir çocuk gibi coşku ile büyümeye başlar.
Puşkin 14 yaşında şiir okurken

Rus Çarı I. Aleksandr tarafından Kafkasya'ya atanır ve burada ünlü "Kafkas Esiri" ve "Bahçesaray" adlı destanlarını yazar. Onun edebiyatında ne klâsik şiirin kuralcılığı ne de Romantizmin sahte fantastik güzellikleri yer alır. O gerçeği duyumsar gerçeğin içinden gelir ve onu olduğu gibi anlatmayı ister.