Tasavvuf eğitimi cehâletten ilme kötülükten iyiliğe ve kötü ahlaktan iyi ahlaka geçme ve yükselme anlamına gelmektedir. Tasavvuf eğitimi içerdiği eğitim metotları açısından geniş bir yelpazeye sahiptir. Sûfîler tarafından mahlûkâtın sayısınca olduğu ifade edilen bu yöntemler bazı ortak noktalardan hareketle tasavvuf tarihi içerisinde bir kısım tasniflere tabi tutulmuştur. Bu yöntemlerden bazısı daha kolay bazısı daha kapsayıcı bazısı ise daha tesirli olarak değerlendirilmiştir.

Etvâr-ı Seb'a metodu sûfînin Hakk'ın/varlığın yedi mertebesinden geçerek önce nefsini daha sonra ise rabbisini tanıması sûreti ile yaratılış amacını gerçekleştirmesi yani ilâhî marifeti tahsil etmesi anlamına gelmektedir. İlâhî marifet tarif ve tavsif edilemeyen başkasına aktarılamayan ve sûfîlerce "sırr" olarak ifade edilen bilgiler anlamında kullanılmıştır. Bu bilgiler yaşanılan ve bulunan (vecd) yani tadılarak öğrenilen manen tecrübe edilen hususları ihtiva etmektedir. Bu manevî tecrübeler sûfînin kalbine hücum ederek onu kontrolü altına alır. Böylece sûfînin benliğinde manevî bir dönüşüm gerçekleşmiş olur.