Dünyayı sevgi kurtaracak derler. Sevginin dünyayı kurtardığını görmeye ömrüm yeter mi bilemiyorum. Ancak benim için "kör kuyularda merdiven olduğuna" zor olanı kolaya çevirdiğine çöl olanı güle çevirdiğine hayallerimle aramda yanan ateşi küle çevirdiğine defalarca şahit oldum. Fuzuli'ye katılıyorum bence de dünya sevmek üzerine bina edilmiştir.

Hayatın zor yollarından geçtim. Bu yolculuğumda yürekleriyle bana eşlik eden akrabalarımın öğretmenlerimin dostlarımın beni sevgiyle bağrına basan şehirlerin anılarını sımsıcak muhafaza ettim. Az ama öz olarak hayatıma ışık oldular. Bende o karanlık yoldan çıkabilmek için bulduğum her sevgi ışığını değerlendirdim diye düşünüyorum. Sonra bende borcumu ödemeye çalıştım: İnsanları sevdim mesleğimi sevdim yaşadığım şehri sevdim memleketi sevdim sahip olduğum dostlarımı sevdim eşimi ve çocuklarımı sevdim.  Sanatı yazıyı şiiri sevdim. Sevdalandım. Bu sevdalar zaman zaman coştu mısralara mısralar kitaplara döküldü. Elinizde tuttuğunuz ikinci şiir kitabım ortaya çıktı.

Biliyorum şiir zordur. Hele ki yazanı okuyanından çok hale geldiği günümüzde çok da zahmetlidir. Şair çoğalıp okur azalınca şiir kitabı çıkarmak çok naif bir cüret olarak algılanmaya başlandı. Ama dedik ya ne yapıyorsak Sevdaya dair yapıyoruz. Şiiri de sevdiğimiz için yazdıklarımızın orada burada kalıp yitik ordular gibi dağılmasına gönlümüz razı olmadı. Bütün zorluklara rağmen ikinci şiir kitabı için SEVDAYA DAİR deyip yola çıktık.