Benim için unutulmaz bir andı. Karne günüydü. Okul müdürü elinde mikrofon öğrencilerin toplanmasını istiyordu. Aslında niye unutulmaz olduğunu anlamaya çalışıyordum.  Çünkü müthiş bir heyecan vardı. Ve bu heyecanla hayatımda önemli bir dönüm noktasına doğru ilerliyordum.

Kendi kendimi sakinleştirmeye çalıştım. "Dur dur hele! Ne oluyor Aref? Bu heyecanın  nedir?"

Ben bunları düşünürken arkadaşım Mehmet arkamdan geldi. Muzip bir çocuktu. İlla bir şaka yapacaktı. Yoksa rahat edemezdi.

"Korkma!"