Rewşa jin û mêr, nivîskarî, jiyana li xerîbiyê... temayên berbiçav ên Pêsîrên Dayê ne. Lê di nav van temayan de leîtmotîfek heye ku rengekî kûr û psîşîk dide van çîrokan. Ew, windakirina germahiya dayikê ye ku ji bo zarokekî bihuşteke winda ye. Bihuşt li dû maye û di şûnê de valahiyek cî girtiye û ew valahî jî daxwaza wuslatekê di xwe de dihewîne. Lê tu reçeteyên hazir jî nînin ku cihê wê bihuştê (dayê) û kaniyên wê yên dilşadiya zarokatiyê (pêsîr) tije bikin. Di nav wê şêwaza xwe ya her caran de Hesenê Metê, berê me dide hin rêgezên derûnî.