"Birtanem gökyüzü benek benek bulutlarla dolu. Güneş onların arasından bir batıp bir çıkıyor. Gözlerim ufuklarda yine sensiz yine yalnızım. Demiştim ya mutsuzluk kader değil. Umutsuzluk da öyle. Yaşamı bir yerlerinden tutmak önemli. Bir okyanusa bakıp düşünmek ne kadar güzelse ruhumuzdaki okyanusu görmemek de o kadar acıdır. Ama bazen göremiyoruz işte! Ne diyelim? Hangi Ölüm'e yalnız ve sessiz tırmanalım? Hangi yalancı tanrıçanın eteklerine gözyaşlarımızı yayalım? Melodilerimizi yansıtacak yüreği nerede bulalım. Bir Nuh'un gemisi var mı ki biz de binelim? Ne etmeli? Hangi diyara gitmeli?"