Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzğarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyradiyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini. Cahit Sıtkı TARANCI

Seni fethetmek için güneşi. Hep güneşi sefer yaptın.
Zamandan alarak hayatı. Gitmenin Kalmaya açılan kapısından.
Bir NESRİN geçti bu dünyadan sessizce...

Bizler kaybolduk düşlerin geçtiği sokaklarda. İkimizde yıkıldık yasak sevdaların eşiğinde.
Islak bakışların vardı senin. Eritirdi beni son akşamların beklentilerinde yalnızken.
Bir denizyıldızı bulmuştuk seninle kumsalda. Bir ağlama duvarı yapmıştık kendimize.
Toprak sevdaya gebe olmuştu yorgunluklarda. Acımasız hayat çökerken üzerimize.
Kollarımızda sevda çiçekleri açardı. Toprağa inat suya inat.
Terk etmedi sevdan beni hiç. Bu şehrin araka sokaklarında.
Hangimiz vurulmadık yüreğinden? Hangimiz dilenci olmadık bu şehirde kırgınlıklar.
Sevdada yandık tutuştuk ve eridik. Zamandan alarak hayatı.
Gitmenin kalmaya açılan kapısından bu şehrin. Sen geçtin dünyamdan. Son nefesinde.