Bazıları yaşama şanslı başlar. Başkaları tarafından hazırlanmış ortamlarda hazıra konarak mirasını rahat ve keyifle tüketir. Rahat rahat hazırını tüketirken üretmeyi mücadele etmeyi unutur. Yaşama sevinci kaybolmaya başlar. Aktivitesi azalmaya mevcut yaratıcılığı çökmeye başlar. Üretemeyen çoğaltamayan gelişemeyen yaratamayan edilgen bir birey olarak ata servetini mirasını afiyetle bitirip yoklukla ağlaşarak hayatını tamamlar.
Bazıları ise dünyaya şanssız gelir. Zor bir coğrafyada geçim şartları zor bir ailede hayata başlayarak kötü kaderin kurbanı olduğu zannedilir. Oysa bu kötü kader aslında o bireyin şansı olabilir. Bu zor hayat onu mücadeleci dayanıklı üretken analiz-sentez yeteneğini geliştirmiş cesur girişken hayata dair deneyimleri artmış "feleğin çemberinden geçmiş" bir birey yapar. Zaten üretken mutlu topluma yararlı insanlar da böyle yetişiyor.