Topladım tüm kül kırıntılarımı
Biraz hüzün biraz yüzün var heybemde.
Ama en çok yüzüme hüznün zehir saçıyor.
Batarken güneşi kıymet bilmeyenlerin
Ben güneşe şiirler ekiyorken dağ gibi
Güneş benden kaçıyor...

Sonrasında
Sükutuna küllerin
Güllerin en senini ektim de yara gibi
Çıbanca büyüttüm sen denilen nimeti...
Ve kopup düşerken kalbinden adım
Sararmış bir yaprak gibi
Keşke topraıında humus olsaydım...