Kendi içine bakma halidir Atmaca.
Sapı samandan ayırma samandan ayrılmış sapta bile tohumu görme bilgeliğidir.
Kendine sağır olmayan benliğin ışık saçmasıdır.
Her şeyin bir vakti olduğunu ve her şeyin tam vaktinde olduğunu görme kendinden taraf olmadan kendini sevme adaletidir...
Ateşten gömleği suya giydirircesine özünü suretine giydirme cesaretidir...
Hiçbir zorlamaya boyun eğmeyişin öyküsüdür.
Korkunun elini kolunu bağlayamayacağının ispatı çaresizliğe karşı içsel devrimin haykırışıdır.
İnsanın sınırlarının olmadığını idrak ettiği gecenin bayram sabahıdır.
Kendini yeniden ve yeniden yaratabilme her defasında kendine merhaba diyebilme gücüdür.
Ateşlerde bilenen öfkenin inançla; özlemin sabırla; aşkın ayrılıkla halvetidir.
Özgürlüktür Atmaca kendi ruhunun emriyle harekete geçen bir bedenin geleceğe kanat çırpmasıdır.
Yolu haktır. Hakkı arayanın hakkını almasıdır.
Hak bilmenin hak vermenin hak ettiğine kavuşmanın zaferidir.
Ve Atmaca diyor ki; asla vazgeçmem...
Ben kim miyim? Asla Vazgeçmeyen...