"Annem beni merdivenlerin başında bıraktığında zaten her şey için çok geçti. O kocaman binanın içinde küçücük kalmıştı. Hayatımda en çok acı çektiğim en çok ağladığım andı. Annemin gidişini izledim ve yalvardım dakikalarca: 'Gitme anne gitme!' Annem de ayaklarını sürüklüyordu adeta gitmemek için ama gitmeye mecburdu...
Sonunda yine ayrılık... Kaç defa ayrılacaktık daha? Ne- den kavuşamıyorduk? İstediğim kadar ağlayayım üzüleyim yolcu yolundaydı. Planlarında sadece bir köşeye sıkışmıştım belki...
 Sonbahar geldi; hani yaprakların sararıp solduğu sonra bir bir ağacını terk ettiği mevsim. Bu sonbahar benim de yapraklarımı aldı götürdü gövdemden..."Benden bana kalan. . . Bence senden bana kalandır...
Aylin