Bir ülkede yönetimi elinde bulunduran erk iş başına gelince kurumlara kendi ideolojisine veya dünya görüşüne yakın kişileri getirdiği ortamda adaletten, gelişmekten, çağdaş medeniyetler seviyesine çıkmaktan söz edilemez. Dolayısıyla, böyle bir ortamda kültür ve sanatın da bu kişilerin dar kalıplarında belirli çerçeve dışına çıkamayacağı, sanatın da o idarenin hizmetkârı durumunda olacağı açıktır. 

Sanatın propaganda ile yollarının kesişmesi; sanat eserini meydana getiren sanatçının inançları ve dünya görüşünün özgürce meydana getirdiği esere aktarılmasıyla olacağı gibi bir fikir veya ideolojiyi yaymak, karşıt görüşü etkisiz hale getirmek için sanat ve sanatçıdan yararlanma şeklindedir. 
Sanatın bir siyaset aracı veya bir propaganda aracı olarak kullanılması, sanatın özerkliğini ve özgünlüğünü kaybetmesi tehlikesini de beraberinde getirmektedir. Bu durumu sanatçının bağımsızlığını yitirmesine, sanatın belli bir ideolojiye hizmet etmesi ve onun bayraktarlığına soyunması anlamına gelir.

"Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Sanatın Propaganda Aracı Olarak Kullanılması" adlı bu kitap; bugünkü anlamda propaganda faaliyetlerinin yürütüldüğü ve birebir sanatın kullanıldığı alanlar tarihi bir perspektif içinde, dönemin koşulları da göz önüne alınarak birinci kaynaklardan tarafsız bir bakış açısıyla incelenmeye çalışılmıştır.