Beklentiler yaraladı bizi. Beklentilerimizin karşılığını görememek yordu bizi. Umut ettiğimiz her şeyin hayalkırıklığı yordu bizi.İnandığımız doğruların pişmanlığı yordu bizi.Yola çıktığımız  insanların yolda bırakıp ardına bakmadan çekip gitmeleri yordu bizi.Dinlerken mutlu olduğumuz o şarkının artık kötü bir hatıra olarak kalmasının acısı yordu bizi. Dualarla koruduğumuz o insanların nankörlüğü yordu bizi. Yüzümüze gülen o insanların sırtımızdan vurmaları yordu bizi. Hevesle umutla kurup büyüttüğümüz hayallerimizin hayal olarak kalması yordu bizi... Bazen tüm çabalarımıza rağmen bir şeylerin düzelmediği ve düzelmeyecek olmasının kırgınlığı yordu bizi. Mecburiyetler üzerine kurulu hayatımızın çıkmazlığı yordu bizi.
Öyledir;
Gitmek istesen gidemezsin kalsan yapamazsın.
Beklersin neyi beklediğini bilmeden öylece beklersin...
Neyse;
Acı tecrübeyi sizin sayenizde biriktirdim teşekkür ederim...
Ama hiçbirinizi affetmeyeceğim.