Eğitim  "Ülke  çocuklarının  birlikte  ve  eşit  olarak  almak 
zorunda  oldukları  bilim  ve  kültürdür."  Mustafa  Kemal 
Atatürk 1 Mart 1923 gibi çok erken bir tarihte "eğitimden 
beklentilerini"  işte  böyle  tarif  etmiştir.  Bundan  bir  yıl 
sonra da şunları söyler: "Korkuya dayalı ahlâk bir erdem 
olmadıktan başka güvenilir de değildir."

Genç  Türkiye  Cumhuriyeti'nin  kurucu  kadroları 
yüzyılların  biriktirdiği  toplumsal  eşitsizliklerle  geri 
kalmışlıkla ve  bağnazlıkla mücadeleye giriştiklerinde 
ellerindeki en güçlü silahın akılcı ve bilimsel düşünce 
olduğunu  düşünüyorlardı.  Bunun  içindir  ki  henüz 
Kurtuluş savaşı sürerken yurt dışına genç eğitimciler 
gönderdiler;  dogmalardan  arınmış  çağdaş  bilimsel 
yaşamı  karşılayan  bir  eğitim  modeli  kurabilmek  için 
gecelerini  gündüzlerine  kattılar.  İşte  Köy  Enstitüleri 
uzun yıllar süren arayışların devrimlere olan bağlılığın 
ve  bitmek  tükenmek  bilmez  mücadele  azminin  bir 
sonucudur.  Bilinçli  üretken  aydın  ve  uygar  insanlar 
yetiştirme  amacı  enstitüleri  özgün  ve  diğer 
örneklerden  farklı  kılan  en  belirgin  özelliğiydi.  Köy 
Enstitülerinin  vizyonu  toplumu  kendi  içinden 
canlandırmak  misyonu  üretimin  nicelik  ve  niteliğini 
artırmaktı.  Bu  hedeften  şaşmadan  çalışmalar  on  yıl 
daha sürdürülseydi bir adım ötesi "Çağdaş bir Türkiye" 
idi.

Küçükkayıkcı  dünyada  daha  önce  uygulanmamış  bir 
yerlerden örnek alınmamış  özgün  eğitim  modeli olan 
Köy  Enstitüleri'ni  Türk  Eğitim  Devrimcilerinin 
yaşamöyküleri  eşliğinde  anılara  belgelere  ve 
tanıklıklara dayanarak akıcı ve sürükleyici bir üslupla 
anlatıyor.