Heyatê mi de kirmanckî her tim wayîrê cayêde zaf taybetî yo. Ez şîkîn vajîne ke hendê (hondê) ey çîyêde bînî dilgermîye mi nêda û nêdano. Beguman no halêde zaf normal o. Çi ke raya verêne mi bi nê ziwanî vengê maya xo hesno aye lorik û şanikî mi rê bi ey vatê bi ey mi de yarenîye kerda mi ra "sêmênê mi" vato bi ey mi ra hêrs bîya perno ra mi ser. Xoza (tebiet) û komelo ke ez tede bîyane pîl mi bi nê ziwanî nas kerdê û bi ey înan de têkilîye na ro. Qisa derg mekerî; ez bi nê ziwanî estane bi nê ziwanî cuya xo ramen. O ke bimro ez kî miren. Fîzîkî nêbo kî hetê ruhî ra miren têkilîya min a sosyale mirena.
Ez nika xo bi xo fikirîn; gelo seba ke ziwanê min ê dayîke no ziwano şîrîno delal vîndî nêbo mi çiqas xo verdo? Nê derheqî de kêmî û şaşîyê mi estê eke estê çik ê?
Seke mi sewbîna (zovîna) cayan de kî qal kerdo bi kirmackî nuştoxîya mi dormeyê 1977î de dest pêkena.