Çalışma öncelikle stratejik kültür kavramını akademik yazına girişini savaş tarzı ve güç kullanma biçimi ile ilişkisini incelemekte ve bu konuda farklı kuşaklar halinde meydana gelmiş gelişmeleri odağına almaktadır. Toplumların zaman içerisinde biriktirmiş olduğu maddi ve manevi tüm değerlerin bir toplamı olan kültür kavramı da kendi içerisinde ulusal kültür siyasi kültür örgütsel kültür ekonomik kültür ve askerî kültür gibi alt türevlere ayrılmaktadır. Bu alt türlerden birisi olan stratejik kültür ise bir bağımsız değişken olarak devletlerin karar mekanizmalarında önemli role sahip aktörlerin stratejik davranışlarını seçtikleri hareket tarzı ve politikalarını etkilemektedir. Devletlerin uluslararası krizlerin çözümünde savaşa yaklaşımları da stratejik kültürün önemli bir belirtkesi olarak verilen kararları etkilemektedir. Bazı devletler savaşa geçici bir anomali durumu olarak yaklaşır ve problemlerin çözümünde son çare olarak başvururken; bazı devletlerde yer alan karar alıcılar ise savaşı ulusal kazanımların bir aracı olarak görmekte ve çok daha kolay savaş kararı alabilmektedirler. Bu çıkış noktasından hareket eden stratejik kültür incelemeleri de farklı ülkelerin bu konudaki yaklaşımlarını ortaya koyarak çeşitli ülke yöneticilerinin kriz durumlarındaki olası kararlarını ve politikalarını tahmin etmeyi amaçlamaktadır. Bu eserde de benzer bir saikten hareketle sırasıyla ABD Rus Alman Çin ve İran stratejik kültürleri incelenmiştir.