İnsanlar; okumaktan ziyade düşünmekten acizdirler. Düşünmeye üşenmeyi yıktıkları an, sessiz kalan beyinlerde bir resital tınısı duyulmaya başlar. Bazen bu, şenlik havası şeklinde de olur sessizlik şeklinde de. Zihnimiz; sahne, fikirlerimiz pandomim gibidir. Bizler yazıya dökmedikçe kurulur beynimizde tiyatral oyunlar. Kimisi kendi düşüncesinin yazdığı oyunları oynar, kimisi bir başkasının düşünce yazılarını. Düşünceler kopyalandıkça günün sonunda, ortada tek bir senaryo, o senaryoyu oynayan milyonlarcası kalır. Düşünmedikçe; kopyalar artar ve düşünmedikçe, karmaşya başlar...