Yolda yürürken çarpışsak,
Kitaplarımız dökülmez artık...
Ben pardon demem,
Sen özür dilemezsin.

Aynı anda eğilip toplayamayız kitapları.
İlk bitiren diğerine yardıma girişemez.
Kaçamak bakışlar, ilk görüşte aşk,
Ve doğruca pastaneye... Olmaz!

Ya ne olur?
Akıllı telefonlarımız düşer, kırılır!
Karşılıklı suçlama ve hakaretler,
Ve derken, soluğu karakolda alırız!

Üzgünüm ama böyle,
Zamane şiiri işte.