Kendi derimi yüzüyorum
Dara çektiğim ruhumun meydanında.
Atomlarıma kadar çırılçıplağım.
Ruhumdaki acıyı tenime tattırıyorum.
Tenimdeki acıyı da ruhuma...

Derimi tuzluyorum
Kokmasın çürümesin
Belki tekrar giyerim.
Tenim boşalan kanımdaki acıyı
Hiçlik denizine akıtıyor.
Zaman ve mekân
Anlamsız birer ikiliye dönüşüyor
Ben yeniden var oluncaya kadar bende.