Gerçek olaylardan esinlenilmiş bir yaşam hikâyesi...

Ve şarkıyı bitirir bitirmez hüngür hüngür ağlıyordum. Bu davranışıma kimse akıl sır erdiremiyor, bu kadar hüzünlü olmamın önüne geçemiyorlardı. Aslında bana göre böyle olmam gayet normaldi. Çünkü şarkılardaki hüzün, ister istemez içime işliyordu. Evdekiler ise beni uğursuz olarak görüyordu. Annem "Allah sonumuzu hayır etsin! Bu kız kendi kaderine, kendi yaşayacaklarına mı ağlıyor?" diye kendi kendine soruyor ancak elinden bir şey gelmiyordu.