Eski Yunan'da bir bahar günü ebe Phaenarete ile heykeltıraş Sophroniscus'un bir oğulları olur. Güzellikten yana nasibini alamamış olsa da o an gökyüzünde tam da İkizler burcunda kol kola girmiş Venüs ve Merkür söyledikleri asırlar boyunca konuşulacak bir hatibin müjdesini vermektedir.

Sokrates kendisinde hiçbir bilgelik olmadığını ileri sürerken de asıl yapmak istediği şey karşısındaki insana sınırlarını öğretmektir. Bunu özellikle yaşadığı toplumdaki kabul görmüş önemli insanlara yaparak kendisi için çok önemli olan toplumsal görevini de yerine getirir. Yaşadığı kenti soylu ve güzel olmasına rağmen miskinlikten kurtulamayan bir ata kendisini ise onu uyandırmaya ve ayaklandırmaya çalışan bir at sineğine benzetmesi de bundandır.